No Results Found
The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.
Lína – Rými – Tími / Line – Space – Time
Lína – Rými – Tími / Line – Space – Time
English below
–
Sýning að Nýp 2024, Lína – Rými – Tími
Verk Þóru Sigurðardóttur
Verk Þóru Sigurðardóttur
–
Á sýningu í Nýp Sýningarrými og víðar í húsakynnum staðarins, eru til sýnis nýleg og eldri verk Þóru Sigurðardóttir myndlistarmanns. Þar á meðal eru teikningar á striga, ætingar/prent og stillur úr vídeó. Verkin eru dæmi um áralanga könnun Þóru á efni, rými og margvíslegum víddum og plönum. Sýningin er samhliða sýningu Þóru í Listasafni Íslands “Járn hör, kol og kalk: Ný verk Þóru Sigurðardóttur” sem stendur yfir til hausts, 15.september nk.
Sýningarstjórn í samtali við Becky Forsythe og Sigrúnu Sumarliðadóttur. Sýningartexti er eftir Becky Forsythe.
Vefsíða þóru: thorasig.is
INNRI HVERSDAGSLEIKI
Sýningin að Nýp 2024 Lína – Rými – Tími varðar hversdagslegan veruleika; þögull taktur sem líkist hjartslætti, stjórnar flóknum línum, hreyfingum og mynstrum sem þræða í gegnum ys og þys daglegs lífs. Þessi myndlíking birtist skýrt í sýningunni á Nýp þar sem fjölbreytt listaverk tengjast margvíslegum efnivið. Þessi verk, stillur úr videó, teikningar- eða málverk á striga, og prentaðar ætingar á bómullarpappir, endurspegla samtal listamannsins, Þóru Sigurðardóttur, við efni, rými og plön, ofið saman í samfellda frásögn listar og lífs.
Hugmyndir um heimili, gestgjafa og umhverfi okkar móta samhengi verka Þóru á sýningunni, og draga upp samsvörun milli eiginleika þeirra rýma sem við tengjumst og flókinna mynstra heimilislífsins. Á sýningunni birtist spenna á milli formanna í sumum verkum Þóru andspænis mýkt litanna í prentverkunum og lífrænum formum í vídeóstillunum. Þessar andstæður draga fram kraftmikið samspil forms og efnis, auðgar frásögn verkanna og býður áhorfendum að kanna flókið jafnvægi á milli skipulags og óreiðu, bæði í list og lífi.
Sýningin Lína – Rými – Tími hér að Nýp á Skarðsströnd hefur sérstaka þýðingu fyrir listamanninn. Staðurinn hefur um árabil verið uppspretta innblásturs fyrir listrænt ferli Þóru og hýsir nú ný og nokkur eldri verk.
Í stuttu viðtali Becky Forsythe við listamanninn eru sumar þessara hugmynda útfærðar nánar með hennar eigin orðum:
Becky Forsythe: Byggingar á Nýp voru að mestu í rúst þegar þið hjónin komuð fyrst auga á þær en hafa síðan verið endurbyggðar og endurhugsaðar samhliða listferli þínum. Hvernig hefur þessi bygging, umhverfið, og ferlið við endurreisn staðarins haft áhrif á val þitt á efnum, aðferðum og listsköpun í gegnum tíðina?
Þóra Sigurðardóttir: Við getum horft á húsið sem eins konar ramma um líf, einhvers konar húð eða hlíf um viðkvæmt efni. Húsið fylgir ákveðnu skipulagi, planteikningu sem gerð hefur verið, skissað upp í samtali við þau sem munu búa í eða nota bygginguna. Húsið að Nýp var byggt um 1936 og kom í stað torfbæjar. Það var reist af heimafólki úr staðbundnum efnum, auk sements frá Danmörku, greinilega undir áhrifum af erlendum hugmyndum um heilsusamleg híbýli. Það er áhugavert hvernig húsið var hugsað og skipulagt með hliðsjón af umhverfinu, veðri og vindáttum, fólki og dýrum, þörfum þeirra og athafnasvæði. Jafnframt hvernig efnisvalið hefur stöðug áhrif fólk og dýr. Þar er snerting, samspil og samtal. Hér skiptir aðdráttarafl jarðar jafnframt meginmáli; við höfum ævinlega einhvern snertipunkt við láréttan flöt “horisont” og erum stöðugt að leitast við að halda jafnvægi. Þetta er jafnframt sá grunnþáttur sem er áhugaverður við teikningu. Massinn, rúmtakið, lóðrétt og lárétt, jafnvægi.
BF: Kerfi, taktar, snertipunktar og mynstur í daglegu lífi, skipulögð og lífræn, eru leið fyrir þig til að flétta saman efni og hugmyndum í verkum þínum og einnig til að íhuga stærri hugtök. Gætir þú útskýrt frekar þær tengingar sem eru þér innblástur fyrir verkin þín á sýningunni?
ÞS: Í vinnu með rými og efni hef ég lagt mig fram um að þróa með mér og efla tilfinningu fyrir efni og rými umhverfis. En líka fyrir mínu eigin efni, líkama mínum, innvortis og útvortis. Með því að vinna með þessa skynjun, sem liggur í húð okkar, heyrn og sjón er eins og veröldin, innri og ytri, opnist og allt tali sínu máli. Efnið tjáir sig, hvort sem við tökum eftir því eða ekki.
Þessi vegferð er langvinn en stöðug, allt breytist og hreyfist. Í daglegum takti okkar, sem við komum fyrir í kerfum af ýmsu tagi, er eiginlega allt mjög músíkalskt; nótnaskrift í vestrænni tónlist er ákveðið kerfi sem setur ramma um tíma og rúm, það gerir almanakið líka. Síðan eru ævinlega alls konar frávik! Kerfi klassískrar teikningar gefur okkur ákveðna fjarvídd til að vinna með í athugunum okkar og rannsóknum á veröldinni. Hið stafræna kerfi er í grunninn líka byggt á neti lóðréttra og láréttra lína. Viðleitni okkar til að henda reiður á upplausn. Kerfin geta sett okkur íþyngjandi skorður en þau geta líka gefið okkur frelsi. Matargerð og sýsl með það sem sprettur úr jarðveginum en einnig sýsl með líkama þeirra félaga okkar sem dýrin eru, þar sem við þiggjum orku þeirra og gerum að okkar; eins og hefur tíðkast í hjarðbúskap á Íslandi og annars staðar: Að taka við innmat, himnum, fitu og blóði og breyta því í pylsur, sláturkeppi, lifrarpylsur o.s.frv. Allt notað, engu hent. Þetta kerfi, fengitími, rekstur á fjall, smölun, slátrun og úrvinnsla, einnig sáning og uppskera, fylgir gangi himintungla, árstíðunum. Í þessu öllu er ákveðið lífrænt flæði sem er áhugavert að gefa gaum.
The exhibition project at Nýp 2024, Line – Space – Time;
Thóra Sigurdardóttir´s work.
–
In this exhibition a number of works are exhibited in various spaces in Nýp Project Space and in some guest rooms and shared spaces. The works, including video stills, drawings/paintings on canvas and prints/etchings, are examples of artist Þóra Sigurðardóttir’s ongoing exploration of common materials, spaces and plans.
The exhibition was curated in conversation with Becky Forsythe and Sigrún Sumarlidadóttir. The exhibition text is written by Becky Forsythe.
–
This exhibition is related to Þóra’s solo exhibition “Iron, Flax, Coal, and Chalk: New Works by Þóra Sigurðardóttir“, currently on view at the National Gallery of Iceland until September 15, 2024.
Artist website: thorasig.is
INNER EVERYDAY
The exhibition project at Nýp 2024, Line – Space – Time captures the essence of our inner everyday—a silent rhythm akin to the heartbeat, regulating the intricate lines, movements, and patterns that trace through the bustling chaos of our daily lives. This metaphor finds vivid expression across the Nýp Project Space, guest rooms, and shared areas, where diverse artworks come into contact with related materials. The collection of works, which includes video stills, drawings or paintings on canvas, and finely crafted etchings / prints, reflects artist Þóra Sigurðardóttir’s deep and ongoing dialogue with common materials, spaces, and plans, weaving them into a cohesive narrative of art and life. Ideas of the home, hosting, and the reciprocal nurturing of the environments we occupy inform the context of Þóra’s exhibited works, drawing parallels between the structural practicalities of built spaces and the harmonious yet complex patterns of domestic life. Within the exhibition, a tension emerges as the structured grids in some of Þóra’s works contrast with the softness of selected colors in prints and the organic forms in the video stills.
This juxtaposition highlights a dynamic interplay of form and material, enriching the narrative and inviting viewers to explore the intricate balance between order and spontaneity in both art and life. In a short interview by Becky Forsythe with the artist, some of these ideas are expanded further in her own words:
Becky Forsythe: Nýp was a ruin that you and your partner discovered, and it has since been meticulously restored and reimagined in line with your enduring artistic journey. How has this structure, its domestic environment, and the process of restoration influenced your choice of materials, methods, and artistic practice over time?
Þóra Sigurðardóttir: We can view the house as a kind of frame for life, a sort of skin or cover around a delicate material. The house follows a specific plan, a blueprint that has been created and sketched out in conversation with those who will live in or use the building. The house at Nýp was built around 1936 by locals using local materials – in addition to cement from Aalborg. Influenced by ideas from abroad about holistic dwellings – this was a building that replaced a turf house. It is interesting how this building plan takes into account the location in the environment, the weather and wind directions, the human and animal bodies, their needs and movements through the spaces. Also, how the materials chosen for the building have a constant impact on the bodies inside. There is touch, interaction, and conversation. The Earth’s gravity is a major factor there; we always have some point of contact with a horizontal surface and are constantly striving to maintain balance. This is also the element that I find interesting in drawing. The mass, the volume, vertical and horizontal, balance.
BF: The systems, rhythms, points of contact and patterns of daily life, structured and organic, are a means for you to intertwine materials and concepts in your artworks and also consider larger concepts. Can you elaborate on the intersections or moments of convergence that are inspiration for your etchings/prints, drawings/paintings on canvas, or your work with video and video stills?
ÞS: In working with space and material, I strive to develop and enhance my sensitivity to the material and space around me. But, also towards my own material and my body, both internally and externally. By working with this perception, which resides in our skin, hearing, and sight, it is as if the world, both inner and outer, opens up and everything speaks its language. The material expresses itself, whether we notice it or not.
This journey is constant, everything changes and moves. In our own daily rhythm, which we place within various systems, it is actually very musical; musical notation in Western music is a specific system that frames time and space, as does the calendar. Then there are always various deviations! The system of classical drawing gives us a certain perspective to work with in our observations and studies of the world. The digital system is fundamentally also built on a network of vertical and horizontal lines. Our effort to make sense of chaos. Systems can impose burdensome constraints on us, but they can also give us a sense of vast freedom.
Cooking and working with what grows from the soil, as well as working with the bodies of our animal companions, where we accept their energy and make it our own, as has been customary in pastoral farming in Iceland and elsewhere. To take offal, membranes, fat, and blood and turn it into sausages, blood pudding, liver sausage, etc. Everything is used, nothing is wasted. This system—harvesting time, driving livestock to the mountains, rounding them up, slaughtering and processing, as well as sowing and harvesting—follows the course of celestial bodies and the seasons. There is a certain flow in this. It can be brutal, but it doesn’t have to be; we have the option to reflect.
Sýningin er gerð möguleg með stuðningi Myndlistarsjóðs, Starfslaunasjóðs myndlistarmanna og Frumkvæðissjóðs DalaAuðs
